Tuesday, February 23, 2010
നിലവിളികള്‍
നോക്കു
തീവണ്ടി കൂകുകയാണ്
ചരിഞ്ഞും,
കുലിങ്ങിയും
ചിലപ്പോള്‍
മുന്നോട്ടു
അല്ലെങ്കില്‍
പിന്നോട്ട് ....
ഉന്തിയ വയറുകളും
ഉള്ളിലാണ്ട കണ്ണുകളും
കണ്ടു
കരിഞ്ഞ വയലും,
മൊട്ടകുന്നും,
വറ്റിയ പുഴയും
കണ്ടു
വെള്ളമില്ലാത്ത
പുഴയ്ക്കു കുറുകെ
പാലം താണ്ടി
അതു കൂകിപായുന്നു
അന്തിമയക്കത്തിലെ
ആലോസരപെടുത്തലുകള്‍
കേട്ടാവാം കൂടെ
കുറുക്കനും, കുറുനരികളും,
കൊടിചിപട്ടികളും
കൂവുന്നത്...
നിരത്തിലെ
വിസര്‍ജ്യങ്ങളും
ഉണ്ണാത്ത ഉണ്ണികളെയും
കണ്ടു
കൊതിതീരാതെ
തീവണ്ടി കൂവുന്നത്...
ഒരു തിരുത്തോടെ
തീവണ്ടി പറഞ്ഞു...
ഇതെങ്ങിനെ
എരിവയറില്‍
തീയ്യെരിയുമ്പോള്‍
ഈ
കാഴ്ചകള്‍എന്നെ
വേട്ടയാടുമ്പോള്‍
ഇതെന്‍റെ
നിലവിളികള്‍
തീവണ്ടി കിതക്കുകയാണ്
ഒരു ആര്‍ത്തനാദം പോലെ
താണ്ടിയ ജീവിതം
ഓര്‍ത്ത്താകാം
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു ഇസ്മയീല്‍.
അര്ത്ഥവത്തായ വാക്കുകള്‍ ഉള്ളില്‍ ഗര്‍ഭം ധരിക്കുന്ന ഒരു കവിത.
കഥാപാത്രമായ തീവണ്ടി പോലെ തന്നെ.
"തീവണ്ടി കിതക്കുകയാണ്
ഒരു ആര്‍ത്തനാദം പോലെ
താണ്ടിയ ജീവിതം
ഓര്‍ത്തതാകാം"
കൊള്ളാം
എന്റമ്മച്ചീ...എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല...
"തീവണ്ടി കിതക്കുകയാണ്
ഒരു ആര്‍ത്തനാദം പോലെ
താണ്ടിയ ജീവിതം
ഓര്‍ത്തതാകാം"
അല്ലെങ്കില്‍ ഇനിയും ഓടണമല്ലോ എന്ന് കരുതിയാവാം :)
ജീവിതമാകുന്ന തീവണ്ടി...നന്നായി,ഈ യാത്ര..
പലതും ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന കവിത!
തീവണ്ടി പോലെ നീളമുള്ള കവിത
ഭാവുകങ്ങള്‍ ...
പകലിന്‍റെ സദാചാരം
പാതിരാവിന്‍റെ മറവില്‍ അടിയുടുപ്പുകളുരിയുന്നതും
ആര്‍ത്തനാദങ്ങള്‍ നേര്‍ത്തു ഞരക്കങ്ങളാകുന്നതും
ഈ അഗ്നി ഭോജി കാണുന്നില്ലേ
ഈ കവിതയെ എനിക്ക് ജീവിതം എന്നാണ് വിളിക്കാന്‍ തോന്നുന്നത്
Post a Comment